ΦΕΤΑ ΦΕΤΟΥΛΑ ΜΟΥ!
H Φέτα! Τυρός, Λευκός, ξηρός και αλμυρόs! Φέτα ελληνική! Σ.Κ
“… Έπηζε ο Πολύφημος κύκλωπας το περισσότερο, και ολίγον (γάλα) κρατούσε για το ρόφημα του…”
Η αφράτη κατάλευκη ανεπαίσθητα διάτρητη μάζα, άρχιζε να συρρικνώνει, να παίρνει σώμα, να κουλουριάζεται μες στο τελάρο, να εκφύεται , να ανθίζει, να παραδίδεται στη μυρωδιά και στη γεύση…
Σαν έβγαινε από το τουλούμι, χαρακωνόταν, και μοιραζόταν φέτες στους συνδαιτυμόνες ..
Εκείνο, αυτό, το θεϊκό μας γαλατερό, έχει γίνει παγκοσμίως ανυπέρβλητο. Δεν έχει παραγκώμι, ταίρι δεν έχει…
Εκείνο το Πολύφημο Τυρί, το Ομηρικό μας, είναι το μοναδικό που μπορεί να αποδώσει μουσικά περί ορέξεως… άριες, σερενάτες δημοτικό τραγούδι, ψηλές οι νότες, κι η Χάρι του… Μοναδική!
Από τα χρόνια του Ομήρου, ως σήμερα… ΤΟ ΒΡΙΣΚΟΥΜΕ στην,

….Οδύσσεια, 233-235) “ἐν δέ σφιν τυρόν τε καὶ ἄλφιτα καὶ μέλι χλωρὸν”
Γεμάτη είναι η Οδύσσεια με αναφορές … Κι εμείς το σπήλιο τριγυρίζοντας το αποθαμάξαμε όλο τυριά γεμάτα τα τυρόβολα· στις μάντρες στοιβαγμένα…
Ραψωδια ι, 216/249 “ἔνθ᾽ ἐμὲ μὲν πρώτισθ᾽ ἕταροι λίσσοντ᾽ ἐπέεσσιν τυρῶν αἰνυμένους ἰέναι πάλιν, αὐτὰρ ἔπειτα”
Έτσι όπως σήμερα ακόμα το αφήνουν στο τουλούμι… και τα’ άλλο το ευφραινόμαστε στο πρωινό μας…
246, αὐτίκα δ᾽ ἥμισυ μὲν θρέψας λευκοῖο γάλακτος πλεκτοῖς ἐν ταλάροισιν ἀμησάμενος κατέθηκεν, ἥμισυ δ᾽ αὖτ᾽ ἔστησεν ἐν ἄγγεσιν, ὄφρα οἱ εἴη πίνειν αἰνυμένῳ καί οἱ ποτιδόρπιον εἴη…
Μισό απ΄ το γάλα το άσπρο βάλθηκε μετά γοργά να πήξει, κι όπως το μάζωξε, το απίθωσε στα τυροβόλια μέσα· το άλλο μισό σε κάδους το ΄βαλε να το ΄χει για την ώρα που θα δειπνούσε, με το χέρι του ν΄ απλώνει και να πίνει.

“…Να τη πάρω; Να τη ξεκρεμάσω;…
…Πάρτηνα Μήτσο μου να αγιάσεις και θα μας κάνουν τσακωτούς ώσπου ν’ αποφασίσεις. Κι άκουσαν τις φωνές οι τσοπάνηδες, βγήκαν στο χαγιάτι κι είδαν τις δυο σκιές που κινούνταν σαν σε μπερντέ του καραγκιόζη, ανάμεσα στις κρεμασμένες μυζήθρες που ζυμώνονταν στη κεντρική στάνη. Τους πήραν το κατόπι κι όπου φύγει φύγει… Του μπάρμπα μου του Μήτσου που χάθηκε λίγο ύστερα άδικα από περιτονίτιδα στα βουνά αντάρτης του έπεφταν τα παντελόνια, τεράστια και δανεικά, που ζωνόταν. Του μπάρμπα Μούστα του Καρατσωλη, του μεγάλου αυτού φίλου μου με το αρχοντικό του μπόι , αυτουνου δεν του κουνιόταν μύγα. Κι όταν οι τσέλιγκες πήραν χαμπάρι ποιοι ήταν αυτοί οι “πεινασμένοι” που τόλμησαν να ξεκρεμάσουν δυο τρία τουλούμια, βράδυναν το βήμα και τους άφησαν να ξεμακρύνουν προς τα κει μακριά όπου ρόδιζε η μέρα πάνω απ το ασημένιο κορμί του Αχελώου, στα πόδια της βραχοστηλωτης Κατοχής!…” Σαν να ‘ταν φιγούρες ζηλευτές του μπερντε της Οδύσσειας μας…

Και πάλι ο Βάρδος μας…
…Τα παρακάλια τότε οι σύντροφοι κινούσαν, πρώτα απ΄ όλα να πάρουμε τυριά να φύγουμε,…

…και έχυνα, γύρω από τα χείλη τους, σπονδές προς όλους τους νεκρούς πρώτα μέλι με γάλα, κρασί μετά γλυκό, τρίτο νεράκι και πάνω εκεί πασπάλιζα λευκό κριθάλευρο. (Οδύσσεια, Λ)
… ἕταροι λίσσοντ᾽ ἐπέεσσιν
τυρῶν αἰνυμένους ἰέναι πάλιν,
Ατέλειωτες σπονδές…
…ἑζόμενος δ᾽ ἤμελγεν ὄις καὶ μηκάδας αἶγας,
πάντα κατὰ μοῖραν, καὶ ὑπ᾽ ἔμβρυον ἧκεν ἑκάστῃ.
αὐτίκα δ᾽ ἥμισυ μὲν θρέψας λευκοῖο γάλακτος
πλεκτοῖς ἐν ταλάροισιν ἀμησάμενος κατέθηκεν,
ἥμισυ δ᾽ αὖτ᾽ ἔστησεν ἐν ἄγγεσιν, ὄφρα οἱ εἴη
πίνειν αἰνυμένῳ καί οἱ ποτιδόρπιον εἴη.

Προσθέτουμε εδώ και τα σχόλια του φίλου και συνεργάτη Μάκη Ληκούδη για να ολοκληρώσουμε, με αναφορές και από την …ΙΛΙΑΔΑ!
Κι όπως έχουμε πει, σας παρακαλούμε να στέλνετε οποιοδήποτε ΟΜΗΡΙΚΟ σχόλιο με το θέμα της κάθε συνταγής!

(Ιλ. Λ 623-641).

ἐς κλισίην ἐλθόντες ἐπὶ κλισμοῖσι κάθιζον.
τοῖσι δὲ τεῦχε κυκειῶ ἐϋπλόκαμος Ἑκαμήδη,
ἐπὶ δ᾽ αἴγειον κνῆ τυρὸν…

«αφού ήλθαν στην καλύβα κάθισαν σε σκαμνιά. Και σ’ αυτούς η Εκαμήδη με τις όμορφες πλεξούδες παρασκεύαζε τον κυκεώνα.”
O κυκεώνας που είναι μείγμα οίνου, τριμμένης γιδίσιας μυζήθρας και κριθάλευρου από την καρδιά του σπόρου. Αυτό το παρασκεύασμα μοιάζει με τη ζούπα που έτρωγαν για πρωινό οι παππούδες μας στην Κεφαλονιά, πριν κινήσουν για τα κτήματα.
Αυτό που παρατίθεται δεν είναι κανονικό και πλήρες γεύμα, αλλά γρήγορο και πρόχειρο προσφάι. Αποτελείται από ζεματισμένα με κρασί κρεμμύδια που συνοδεύονται με μέλι και πλιγούρι, κάτι σαν νωπό παστέλι. Στα κύπελλα σερβίρεται ο κυκεώνας που είναι μείγμα οίνου, τριμμένης γιδίσιας μυζήθρας και κριθάλευρου από την καρδιά του σπόρου.
Αυτό το παρασκεύασμα μοιάζει με τη ζούπα που έτρωγαν για πρωινό οι παππούδες μας στην Κεφαλονιά, πριν κινήσουν για τα κτήματα. Στον παππού μου το ετοίμαζε η γιαγιά Σεραφίνα σε παδέλι. Ήταν ξερομπουκές ή σπασμένα παξιμάδια σταρένια ή κρίθινα, από πάνω λάδι και κρασί βρασμένο στην μπουρίκα. Συνοδευόταν από τυρί σε κομμάτια ή μερικές φορές τριμμένο από πάνω.
Ο παππούς ο Αντρέας άρχιζε να τρώει και μετά έλεγε στη γυναίκα του:
– Σεραφίνα δεν μου ’βαλες κρασί να πιώ.
– Μα βλοημένε κένωσα στο παδέλι μια μπουρίκα κρασί.
– Ναι αλλά εκειό το ήπιανε τα μπουκούνια το ψωμί δεν το ήπια εγώ!
Οι Ληξουριώτες ως γνήσιοι απόγονοι των Ομηρικών Κεφαλλήνων τιμούσαν δεόντως το κρασί από εκλεκτές ποικιλίες που φύλαγαν στα βουτσιά τους. Μοσχάτο, μαυροδάφνη, βοστιλίδι, τσαούσι, μοθονιό κ.α.

ἐπὶ δ᾽ αἴγειον κνῆ τυρὸν…
….κνήστι χαλκείῃ, ἐπὶ δ᾽ ἄλφιτα λευκὰ πάλυνε,
πινέμεναι δ᾽ ἐκέλευσεν, ἐπεί ῥ᾽ ὥπλισσε κυκειῶ.
…….κι επάνω έξυσε γιδίσιο τυρί με χάλκινο τρίφτη, κι από πάνω πασπάλισε με λευκό (αποφλοιωμένο και κοπανισμένο) κριθάρι και επειδή πράγματι παρασκεύασε τον κυκεώνα, τους κάλεσε να πιούν.

ΚΑΙ ΤΩΡΑ Η ΣΥΝΤΑΓΗ…ΤΗΣ ΑΙΧΜΗΣ
…Την προηγούμενη “πέσαμε με τα μούτρα” στα υπέροχα λαζάνια μας τα λιγκουίνι, και μας έλειψαν τα ορεκτικά που βοηθούν στην αρμονική έναρξη ενός τέλειου δείπνου δίπλα στο κύμα της Κυανής Ακτής!
Αυτά ανοίγουν ψιλοσυζήτηση, φιλοσοφίες, χαμόγελα, άζωτο στο στήθος και Ιόνια γλυκιά υπερηφάνεια….
Δεν είναι νόμος ακριβώς, τα προτεινόμενα, να ‘ναι οι πλοηγοί των ζυμαρικών μας, αλλά ταιριάζουν. Σ’ εμάς δίχως αμφιβολία. Και η Κα Ιωάννα τα προτείνει απόλυτα… Σας παρουσιάζουμε το πρώτο!

Γαρίδες Σαγανάκι
Πάντα για τέσσερα άτομα

ΥΛΙΚΑ

Τρία τέταρτα του κιλού Γαρίδες γυμνούλες σαν νεογέννητα. * Αν κάποιος το ’χει καπρίτσιο, μπορεί να προσθέσει κι ορισμένες με την πανοπλία τους!
Ένα τέταρτο του κιλού από το Πολυφημι-σμένο τυρί μας! Την ΦΕΤΑ. Την Κεφαλλονίτικη; Ελληνική απ’ όλα τα πέρατα της χώρας μας. Και να ο δεύτερος Krikosº
Δυο μεγάλες ώριμες Ντομάτες! Από το κήπο του Παππού στο Ληξούρι…
Πως εξάρουν άρωμα οι ντομάτες μας! Και τι γεύση αναδεύουν όταν τους “καρφώνεις” το δόντι στο ζουμερό κορμί τους! Κομμένες κατά βούληση, αν και εμείς τις προτιμάμε σε λεπτές ελάχιστες φετούλες.
Δυο σκελίδες σκόρδο
Ένα φύλλο δάφνης
Ένα κρεμμύδι ψιλοκομμένο
Ένα κουταλάκι γλυκού, ζάχαρη
Μια κούπα ελαιόλαδο πάντα παρθένο και παχύρευστο σαν τα ρυάκια μας.
Αλάτι και πιπέρι

ΑΛΙΕΥΟΝΤΑΣ! Στο σαγάνι…
Τσιγαρίζουμε το κρεμμύδι με το λάδι να ροδίσει …
Προσθέτουμε τις ντομάτες, το σκόρδο που διάλεξα σε φετούλες, τη δάφνη, το αλατοπίπερο, τη ζάχαρη και …νεράκι. Δροσερό ύδωρ για να καταπραΰνει τα οξέα και τα αψιά.
Τα αφήνουμε ήρεμα να βράσουν για είκοσι (20′) λεπτά!
Τότε ακριβώς πριν ξεθυμάνουν τα υγρά απλώνουμε τις Γαρίδες πάνω τους, ανάμεσα τους, να βράσουν στη σάλτσα για πέντε (5′) ολόκληρα ηδονικά λεπτά.
Και τώρα το μαγικό ραβδάκι της Κας Ιωάννας! Λέει…
… Τα βάζουμε σε “γιουβετσάκια” ή σε ταψί, και ρίχνουμε από πάνω τη φέτα Σ.Κ, κομμένη σε μεγάλα κομμάτια.
Ψήνουμε σε πολύ δυνατό φούρνο για 10′-15′ σκεπασμένο με αλουμινόχαρτο κι έτσι λίγο μετά σ αυτή την παρουσίαση τα παρουσιάζουμε αχνιστά στο τραπέζι μας..
Ιεροσυλία!!!!!
Βρέθηκα σε ρεσπεντζα με ανάγκες τη μέρα που ζούμε, και έβαλα χέρι σ´ ότι βρήκα στο ξεχαρβαλωμένο ψυγείο. Βρήκα όλα τα υλικά που πρότεινε η κα Ιωάννα αλλά δεν είχα φέτα αυθεντική, φρέσκιες γαρίδες…. Αντί λοιπόν να βάλω ψεύτικο White cheese, που αποτελεί συνειδησιακή επίθεση στην Ελληνική μαγειρική μας υπερηφάνεια, βρήκα ένα κουτάκι υποκατάστατου Camembert και ´κoψα χονδρές φέτες. Γαρίδες φρέσκες στα δύσκολα χρόνια απαιτούν πολλά χρήματα γιαυτό στο μπακάλικο της γωνιάς μου ’δωσαν ένα πακέτο μικρές κατεψυγμένες γαριδούλες με ένα και ογδόντα.
Το τελευταίο έξτρα και πικάντικο στοιχείο μου ήταν να ψιλοκόψω μια μεγαλούτσικη ροδέλα από τζίντερ φρέσκο και να το ρίξω μαζί με το σκόρδο ψιλοκομμένο στο μείγμα. Του ’δωσε μια ελαφρά πικάντικη αυθεντική γεύση που πλούτισα τα φτωχά μου υλικά. Όταν βγει από το φούρνο και ψάξει η Μαγδαλένα να προσεύχεται μη και μας βγει για πέταμα, θα σας ενημερώσω για το αποτέλεσμα.
….Ααααα το δοκιμάσαμε και το αποτέλεσμα ήταν… Φανταστικό! Αλλά παρ’ όλα αυτά μην ξεφύγετε από την αυθεντική ρετσέτα σας παρακαλώ. Η άλλη παραλλαγή ας ειν’ καλά για τους σταυροφόρους! R d F