“Η γεωγραφία του Ομήρου και ο “σταυροφορικός” παροξυσμός !”
Για πολλούς αιώνες, οι υποστηρικτές του Ινδοευρωπαϊσμού, οι ακούραστοι σταυροφόροι της ελληνικής κουλτούρας υποστήριζαν ότι τα έπη του Ομήρου, ήταν “fabulas” ή παραμύθια επιστημονικής φαντασίας, κι άλλες φορές ότι ήταν το συνονθύλευμα διασκευασμένων λογοτεχνικών έργων άλλων αυτουργών, ανωνύμων μυθοπλαστών, μετριοτήτων που σαν από μηχανής θεοί συνευρέθηκαν και συνέταξαν σαράντα οκτώ ασύλληπτες ποιητικές ενότητες, και εικοσιοκτώ χιλιάδες περίπου στίχους σε δακτυλικό εξάμετρο μόνο και μόνο για να πλανέψουν την κοινή λαϊκή γνώμη…

ΟΙ ΛΑΟΙ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ. Του Νικου Καμπανη
δ΄ 83-89 «… Κύπρον Φοινίκην τε καὶ Αἰγυπτίους ἐπαληθείς,
Αἰθίοπάς θ’ ἱκόμην καὶ Σιδονίους καὶ Ἐρεμβοὺς
καὶ Λιβύην, ἵνα τ’ ἄρνες ἄφαρ κεραοὶ τελέθουσιν·
τρὶς γὰρ τίκτει μῆλα τελεσφόρον εἰς ἐνιαυτόν.
Ἔνθα μὲν οὔτε ἄναξ ἐπιδευὴς οὔτε τι ποιμὴν
τυροῦ καὶ κρειῶν οὐδὲ γλυκεροῖο γάλακτος,
ἀλλ’ αἰεὶ παρέχουσιν ἐπηετανὸν γάλα θῆσθαι. …»

ΟΙ ΜΥΘΟΙ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ

Από τις Εχινάδες στις Οινιάδες * Οι νύμφες των Οινιάδων.
Μια ανεπανάληπτη φορά κι ένα ονειρικό καιρό, ζούσαν στην φυλλοφόρο όχθη του ισόθεου Αχελώου, τέσσερις αισθησιακές παρθένες, ποταμηίδες νύμφες, νόθες του ποταμόθεου αλλά και ιέρειες του δούλες, υποτακτικές και σεβαστικές. Ήταν οι μεγάλες αδελφές από μια δέσμη νεανίδων που τους ακολουθούσαν στο χορό κα στο τραγούδι και στα προκλητικά παιγνίδια τους στα κύματα του τραχύμορφου θεοπόταμου. Γνωστικοί και αντιτιθέμενοι μυσταγωγοί διαφωνούν ακόμα για τον ακριβή αριθμό των ναϊάδων αλλά και τα θεσπέσια ονόματα τους.*…