Federico Garcia Lorca LA LEYENDA DEL TIEMPO
Αχ, πώς τραγουδάει η αυγή, πώς τραγουδάει!
Παγόβουνα από μπλε κρύσταλλο σηκώνει!
Τ’ όνειρο καβαλάει ο χρόνος
βυθίζοντάς το ως τις πλεξούδες…
Το χτες και τ’ αύριο χορταίνουν
μ’ άλαμπα πένθιμα λουλούδια…
Veneno en la piel/Φαρμάκι στο κορμί σου.
Μα πρώτα θες να σε βγάλω σ’ ωραίο δείπνο,
και μου ζητά, πως τ’ ακριβά της πάνε της κυρίας.
Να δούμε μήπως δέχονται κουπόνι ανεργίας
ειδάλλως πρέπει να τους πιάσουμε στον ύπνο.
Οι εξωμότες στην Ελληνική ιστορία και, “οι συνθήκες!”…
Σίγουρα υπήρξαν από όλες τις πολιτικές αντιλήψεις και ιδέες άτομα που εξωμόθησαν, συναλλάχτηκαν και πρόδωσαν την πατρίδα τους αλλά η απορία είναι…
…Για τους υπόλοιπους… Υπερισχύει στο τέλος πάντα η ελληνική φιλοπατρία; Ο πολιτικός σπαραγμός του σήμερα, δηλώνει αρνητική απάντηση…
Κάπου κάπου η ιστορία χρειάζεται ένα …ελαφρό ξεσκόνισμα! Κι ας πληγώνει…
ΤΟ ΚΑΝΑΡΙΝΙ ΠΟΥ Μ’ ΕΡΩΤΕΥΣΕ. Ένα Λευκαδίτικο χρονικό της ANA CAPSIR BRASAS
Στις 30 Αυγούστου του 1964 αναστατώθηκε η Λευκάδα. Όχλος διάβαινε κι ερχόταν, κι ανάμεσά του ένας δεκαοχτάχρονος που δεν σταματούσε να τρώει τα νύχια του. Είχε γεννηθεί στην Αμφιλοχία, στην αντίπερα ξέρα, αλλά σπούδαζε μουσική εδώ, στο νησί, και θεωρούταν ένας από τους πιο ταλαντούχους πιανίστες της γενιάς του. Είχε ανακοινωθεί η εμφάνισή του ανάμεσα απ’ άλλες εκδηλώσεις γιορτινές, αφιερωμένες στην τέχνη και τη λογοτεχνία που κάθε χρόνο οργάνωνε ο δήμος Λευκάδας. Εκείνος αισθανόταν ακμαίος, σίγουρος για τον εαυτό του. Είχε μελετήσει επιστάμενα τα κομμάτια που θα εκτελούσε όμως μια τελευταία ανακοίνωση, την τελευταία στιγμή, του ‘χε κάμει τα νεύρα θρύψαλα. Αυτός που καυχιόταν πάντα πως τα ‘χε ατσάλινα! Τι μπορούσε να προκαλέσει τέτοιον κόλαφο;
«Η μεγάλη Μαρία Κάλλας είχε δεχτεί να τραγουδήσει εκείνη την ίδια βραδιά στο νησί χάρη στην παρέμβαση του Ωνάση!»
Un relato breve del libro de Ana Capsir Brasas: ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ. ΔΥΟ ΚΥΡΑΔΕΣ ΚΙ ΕΝΑ ΚΟΥΦΑΡΙ ΙΠΠΟΤΙΚΟ
Traducido al griego.
—Αυτά τα βουνά, που βλέπετε μπροστά σας, είναι η πατρίδα του Οδυσσέα. Εδώ, λίγο πιο κάτω, υπήρξε μια σπουδαία πόλη που την έλεγαν Αγία Ιερουσαλήμ. Σήμερα δεν υπάρχει πια. Όμως στη θέση της θα βρείτε μια πλούσια πηγή με γάργαρο νερό. (…)
Οι αντιφάσεις της θάλασσας
ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ ΚΑΙ ΘΗΡΑΣΙΑ
Del libro de Ana Capsir Brasas MIL VIAJES A ÍTACA
Απ’ τη πρώτη στιγμή ένοιωσα πως η Θηρασιά έμοιαζε με μικρογραφία της Σαντορίνης. Παρόμοια διευθέτηση για την κατοίκηση των ίδιων βράχων από λάβα, η ίδια κοπιαστική πετρόσκαλα, το ίδιο και οι σταχτιές και κοκκινόχρωμες πέτρες διασπαρμένες παντού. Η Χώρα, παρόμοια ασπρισμένη, κρεμόταν απ’ το σκοτεινό βάραθρο κι ήταν καραβάνια τα γαϊδουράκια που ανεβοκατεβαίναν. Αν και υπήρχε κάτι ασυνήθιστο σ’ αυτό το ξεχασμένο από το μαζικό τουρισμό νησάκι γιατί τα γαϊδουράκια μετέφεραν φορτία στερεότυπα από ζαρζαβατικά και σύνεργα, ή κάτοικους του νησιού που δεν διέθεταν άλλο μέσο παρά να καβαλήσουν στο γομάρι για να μη βαλαντώσουνε στ’ ανέβασμα.(…)
ΤΟ ΝΗΣΙ ΠΟΥ ΠΛΕΚΕΙ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ
(Del libro de Ana MIL VIAJES A ÍTACA, Página 327, TRIZONIA LA ISLA CUENTACUENTOS)
Κείνο που πολλές φορές ξομολογήθηκα και πιο πολύ με καταπραΰνει απ’ την Ελλάδα, είναι που τα γεγονότα δεν μεταβάλλονται με διάττοντα ταχύτητα, γεγονός που απ’ την άλλη μεριά ορισμένοι το κατακρίνουν. Αναμφίβολα, μπορεί να επιστρέψεις μετά από τριάντα χρόνια και να τα ξανασυναντήσεις όλα όπως ακριβώς τα είχες αφήσει.
– Δεν ειν’ ανακούφιση για ένα δομημένο πνεύμα;
ΕΡΩΤΕΣ ΤΟΥ ΧΕΙΜΩΝΑ
«Ήταν αναπόφευκτο: Η μυρουδιά των πικραμύγδαλων του θύμιζε πάντα το πεπρωμένο των αδικημένων ερώτων».
Έτσι αρχίζει ένα από τα επίσης “αναπόφευκτα” διηγήματα: Ο έρωτας στα χρόνια της Χολέρας. Και δεν αρχίζει έτσι από σύμπτωση αλλά επειδή ο Γαβριήλ Γκαρθία Μάρκεθ, ένας συναισθηματικός τύπος, διαποτισμένος από τους κλασικούς, είχε συνειδητοποιήσει ιδιαίτερα πως ο έρωτας και τ’ αμύγδαλα υπήρξαν πάντα σύντροφοι περιπετειών ανάμεσα στα κίτρινα φύλλα των βιβλίων, εδώ και 5.000 χρόνια. (…)
Η ΝΑΥΑΡΧΙΔΑ “LA REAL” KI O “JUAN”, ΑΠΟΣΤΑΛΜΕΝΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΤΙΣ CURZOLARI.
Βίος και πολιτεία του Juan de Austria νικητή της ναυμαχίας των Εχινάδων
Χρονικό της Ναυμαχίας των ΕΧΙΝΑΔΩΝ (CURZOLARI) του 1576. Είναι από τα λιγοστά ιταλικά χρονικά που δημοσιεύουν ξεκάθαρα την τοποθεσία της ναυμαχίας.
Έτος 1586! Δεκαπέντε χρόνια μετά την μεγάλη ναυμαχία των Curzolari που εκθείασε σ’ όλο τον κόσμο τον Ισπανό πρίγκιπα και μέγα στρατηλάτη της εκστρατείας κατά των Οθωμανών. Στη πόρτα του μοναστηριού της Nuestra Señora de Gracia, στο Madrigal, ένα “νεαρό κορίτσι” –ούτε δεκαπέντε χρόνων– χτυπούσε την βαριά εξώπορτα να της ανοίξουν. Μέσα απ’ τα ψηλοτείχια της μονής ένα τσούρμο από καλογριές τρέχουν να συντρέξουν την άγνωστη οδοιπόρο. Η σκούρα σιλουέτα, τυλιγμένη με ένα μανδύα προσκυνητή παρακαλεί με κλάματα να την δεχτεί η μοναχή Doña Ana de Austria y Mendoza. *…
Άγνωστοι Έλληνες θαλασσοπόροι στις πρώτες αποστολές στο νέο κόσμο.
Σήμερα στα μοντέρνα πλοία λέγεται Log-book, Cuaderno de puente ή “Ημερολόγιο Γεφύρας”. Εκείνα τα χαώδη χρόνια που οι ξυλιασμένες καραβέλες περιπλανιόταν σε ωκεανούς δίχως όνομα και δίχως τελειωμό, λεγόταν “bitácora”. Στα ισπανικά των θαλασσοπόρων bitácula και derrotero (…)
