Ο Π Ο Δ Η Λ Α Τ Η Σ
“Ανέκδοτα” αλλά και δημοσιευμένα, καθημερινά αλλά διαχρονικά.
Πριν αρκετό καιρό διάβαζα ένα αρθράκι σ’ ένα ψαγμένο μπλόγκ σχετικά με την προέλευση του ανανά. “Ανανάς ο εύκομος! “ Αυτό το φολιδωτό “τροπικό” θεωρούμενο φρούτο, καρπός ενός σχεδόν άγνωστου σε εμάς ποώδους φυτού που ετυμολογικά έχει τις ρίζες του στη γαλλική γλώσσα.
Το κείμενο, συνόδευαν τρεις έγχρωμες φωτογραφίες από τοιχογραφίες των πρώτων ρωμαϊκών χρόνων. Στην μια αναπαυόταν ηδονικά το εύσαρκο τροπικό υποτίθεται φρούτο. Που σημαίνει ότι: ‘Η οι Ρωμαίοι είχαν εξαγάγει το εν λόγο φρούτο στην λατινική Αμερική ή οι Μάγια, οι Ίνκας, ή οι Αζτέκοι είχαν κατακτήσει την Ευρώπη με τις πιρόγες τους πριν την ρωμαϊκή αυτοκρατορία!
Κι όμως αυτές οι φωτογραφίες παρμένες από τις νωπογραφίες που στόλιζαν τους τοίχους της Πομπηίας, απεικόνιζαν καθαρά, το ‘χω δει με τα ίδια μου τα μάτια παρ’ όλη την υπερμετρωπία μου, διάφορα φρούτα της εποχής. Μεταξύ τους ο Ανανάς και η καλαμποκιά!
Εκείνος λοιπόν ο ανήσυχος μπλογκέρ, ασχολούταν αποκλειστικά με τον ανανά και απόδειχνε ευκολότατα/με εκείνες τις αναμφισβήτητες φωτογραφίες/ότι ούτε οι καθολικοί βασιλιάδες, ούτε οι πορτογάλοι εξερευνητές, ούτε οι βρετανοί μπουκανέροι εισήγαγαν το φρούτο στην Ευρώπη -όπως υποστηρίζεται από πολλούς που δεν τολμούν να ξαναγράψουν την ιστορία-, και ότι το μυστικό του θάφτηκε κάτω από τις στάχτες της Πομπηίας και του Ερκολάνου, ποιος ξέρει αν φερμένο από την κλασική ή την Ομηρική μας Ελλάδα. Εγώ όμως θα ασχοληθώ με το έτερο “φρούτο” της τοιχογραφίας του οποίου παραθέτω εικονογραφημένο τεκμήριο, Τον αραβόσιτο! Η καλαμπόκι όπως το ξέρουμε όλοι. Η ελληνική αρχαία ονομασία του είναι Ζέα και η επιστημονική του Zea mays. Αν και μεταξύ μας το αραποσίτι δεν είναι ακριβώς φρούτο. Ούτε ζαρζαβατικό. Κινούμενο μεταξύ σιταριού και αγρώστιδος, ο αραβόσιτος, είναι απόγονος της ομηρικής Ζέας.
Κατά την βικιπαίδεια που ορισμένες φορές αντί να διδάσκει συγχέει, η Ζέα εισήχθη στην Ελλάδα τον 16 αιώνα από τη… βόρεια Αφρική και πριν από 5 χιλιετηρίδες καλλιεργούταν στην αμερικανική ήπειρο από τους Ίνκας και τους Μάγια. Κι αναρωτιέμαι. Πως έφτασε στην Πομπηία για να θαφτεί στις στάχτες της πριν τον Αύγουστο του 79 π.χ; Λογικά μάλιστα θα ‘πρεπε να καλλιεργούταν πολύ νωρίτερα μιας και είχε πάρει τέτοια διασημότητα ώστε να στολίζει τους τοίχους των Ναπολιτάνικων παλατιών! Μήπως όμως είχε φτάσει στην πόλη κατά την ίδρυση της από τους Έλληνες τον 5ο π.χ αιώνα; Η ακόμα ποιο νωρίς, με την ίδρυση του Ερκολάνου από τον μυθικό Ηρακλή τον 13ου π.χ αιώνα;
Ορισμένοι αποδίδουν την αμερικανική προέλευση στο δεύτερο όνομα της. “MAYS”. Από το MAHIS που αναφέρεται στους ίδιους Μάγια. Αλλά αν αναλύσουμε την πρώτη λέξη ΖΕΑ από το Ζωή, το ολοκληρωμένη όνομα θα ήταν, Η ΖΩΗ ΤΩΝ ΜΑΓΙΑ. Δηλαδή αυτό που έθρεφε τους Μάγια, σκέψη που υπονοεί ότι η λέξη Ζωή, ήταν ήδη εισαγμένη στην καθημερινότητα των Μάγια, και ότι αυτό το θρεπτικό φρούτο της γλυκιάς “gramineae” θα μπορούσε να είχε σταλεί από την γηραιά ελληνιστική Ευρώπη για να σώσει τις ζωές των ιθαγενών της μακρινής Αμερικής κατά την διάρκεια πολλών αιώνων, ανατρέποντας την θεωρεία της εισαγωγής της από τους θαλασσοπόρους του 16 αιώνα και αναζωπυρώνοντας την θεωρεία ότι η ίδια αμερικανική ήπειρος είχε ανακαλυφθεί από τους μινωικούς, πολλούς αιώνες πριν την επισκεφτεί ο Χριστόφορος Κολόμβος.
Για τους δύσπιστους επιμένω ότι αυτό το ψηφιδωτό είναι από την Πομπηία του 1ου μ.χ αιώνα και είναι …Αραβόσιτος! Η όχι;
2nda entrega de la nueva columna en el periodico Aixmi
