Bi·lin·guay

Η ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΣΤΗΝ ΟΔΥΣΣΕΙΑ Όπως μελετήσαμε πέρυσι στη ραψωδία τ’ της Οδύσσειας, ο Οδυσσέας ως ζητιάνος είχε καταφέρει να παραμείνει στο παλάτι μετά την αναχώρηση των μνηστήρων. Εκείνη τη βραδιά θα συναντήσει τη βασίλισσα Πηνελόπη και θα την πείσει ότι έχει έγκυρες πληροφορίες από τον βασιλιά της Θεσπρωτίας Φείδονα ότι ο σύζυγός της Οδυσσέας είναι καθ’ οδόν προς την Ιθάκη. Η φιλοξενία ολοκληρώνεται με το πλύσιμο των ποδιών του από την Ευρύκλεια και την παραχώρηση κλίνης για ύπνο. Στην αρχή της ραψωδίας υ’ ο Οδυσσέας στριφογυρίζει επί ώρες μην μπορώντας να κλείσει μάτι από την έννοια της […]

Ερευνώντας στις ιστορικές αμφισβητήσεις του κόσμου.

                      Θεοδοσιούπολις – Κωνσταντινούπολη-Αθήνα-Ρώμη-Βαλένθια…

                   Το 138 της μ. ε. ο τότε Ρωμαίος αυτοκράτορας που μόλις είχε ανέβει στο θρόνο της Ρώμης, Αντωνίνος ο Ευσεβής έβαλε την πρώτη πέτρα στα θεμέλια μιας καινούργιας πόλης στα μεσογειακά παράλια του Λεβάντε, 25 χιλιόμετρα από την αρχαία Έδετα, πρωτεύουσα της ιβηρικής φυλής των Εδετάνων. Η πόλη πήρε το όνομα Valentia. Σήμερα η κομψή μεγαλούπολη Valencia, είναι η τρίτη σε πληθυσμό και μια από τις πιο εξελιγμένες και κοσμοπολίτικες πόλεις της Ισπανίας.  

“Γεννηθείσιν άνωθεν!”   … Νάπολη η πιο Ελληνική πόλη της Ιταλίας!
Υπάρχει στη Νάπολη, -στη πιάτσα Sanazaro-, μια αγαλματένια σειρήνα που οι ντόπιοι ονομάζουν Partenope, “Παρθενόπη”. Στα μυθολογικά χρόνια της μεσογείου ήταν μια από τις σειρήνες που θέλησαν να πλανήσουν τον Οδυσσέα αλλά επειδή απέτυχαν να παγιδευόσουν τον ήρωα έτυχε της Παρθενόπης να θυσιαστεί πέφτοντας στην αγκαλιά των κυμάτων που την έφεραν νεκρή στις αμμουδιές της Καμπανίας. Εκεί στο μέρος που βρέθηκε νεκρή η καλλονή σειρήνα έχτισαν οι εγχώριοι ψαράδες -ως εικός, από τους πρώτους αποίκους της μεγάλης Ελλάδας-, τον αρχικό οικισμό  που στη θύμηση της ονόμασαν Παρθενόπη.  

Ερευνώντας στις ιστορικές αμφισβητήσεις του κόσμου.
Η ακοστολόγητη συμβολή αγνώστων Ελλήνων στον Ισπανικό εμφύλιο πόλεμο
           Γιορταζόταν τα Χριστούγεννα σ’ όλα τα σπιτικά και ξεπρόβαλλε ο καινούργιος χρόνος του 1938 -σιγά σιγά- ανάμεσα από τις ολμοστοιχίες και τη σκόνη που αφήναν πίσω τους οι δεκάδες απ’ τα βαριά άρματα των δυο εχθρικών στρατευμάτων,  όταν ο πόντιος -κάπου απ’ τη μαύρη θάλασσα- μαχητής της δημοκρατικής παράταξης, Μηνάς Θωμαΐδης μπήκε πρώτος και θριαμβευτής στη πόλη Teruel της Αραγονίας με την ελληνική σημαία στα χέρια.

“Η γεωγραφία του Ομήρου και ο “σταυροφορικός” παροξυσμός !”
Για πολλούς αιώνες, οι υποστηρικτές του Ινδοευρωπαϊσμού, οι ακούραστοι σταυροφόροι της ελληνικής κουλτούρας υποστήριζαν ότι τα έπη του Ομήρου, ήταν “fabulas” ή παραμύθια επιστημονικής φαντασίας, κι άλλες φορές ότι ήταν το συνονθύλευμα διασκευασμένων λογοτεχνικών έργων άλλων αυτουργών, ανωνύμων μυθοπλαστών, μετριοτήτων που σαν από μηχανής θεοί συνευρέθηκαν και συνέταξαν σαράντα οκτώ ασύλληπτες ποιητικές ενότητες, και εικοσιοκτώ χιλιάδες περίπου στίχους σε δακτυλικό εξάμετρο μόνο και μόνο για να πλανέψουν την κοινή λαϊκή γνώμη…

Άγνωστοι Έλληνες θαλασσοπόροι στις πρώτες αποστολές στο νέο κόσμο.
          Σήμερα στα μοντέρνα πλοία λέγεται Log-book, Cuaderno de puente ή “Ημερολόγιο Γεφύρας”. Εκείνα τα χαώδη χρόνια που οι ξυλιασμένες καραβέλες περιπλανιόταν σε ωκεανούς δίχως όνομα και δίχως τελειωμό, λεγόταν “bitácora”. Στα ισπανικά των θαλασσοπόρων bitácula και derrotero (…)

Y el fragmento de viceversa…
Poetas hispanos al griego con dibujos de Marisé.

FLORBELA ESPANCA,
….
Αν έρχοσουν να με βρεις το δείλι

στα απόσταμα μιας μαγικής στιγμής

όταν σιγανοφτάνει η νύχτα ν’ αναγγείλει

πως με έβρηκε σε μπράτσα ηδονής. (…)

ΤΡΙΚΑΡΔΟΣ ΚΑΤΟΧΗΣ ΟΙΝΙΑΔΩΝ
– Θες να πεις ότι ήδη υπήρχε και πριν τον πόλεμο η ομάδα;
– Αμέ, απ’ το τριανταέξ! Αθλητική Ένωση Κατοχής. Έτσι ήταν το όνομα της ολόκληρο.
– Α, για μια στιγμή νόμισα πως είχε να κάνει με τη μικρά Ασία και την μεγάλη ΑΕΚ. Το δικέφαλο…
– Μπορεί. Ποιος ξέρει. Συνωνυμία ή όχι μεγάλη η χάρη της. Αν δεν υπήρχε η ΑΕΚ ποτέ δεν θα γινόταν ο Τρίκαρδος. Τότε τα σωματεία ήτανε εντελώς ερασιτεχνικά και μέχρι το εξήντα τόσο δεν μπήκε ούτε κι ο Τρίκαρδος σε πρωτάθλημα. Τα παιδιά ξενιτευόταν να παίξουνε λίγη μπάλα με ενδιαφέρον. Άλλοι στο Αιτωλικό, άλλοι στο Μεσολόγγι κι άλλοι πέρα απ’ τα σύνορα.

Αιτωλια και Δουλιχιο! Η ένδοξη – άγνωστη και παρεξηγημένη ιστορία του τόπου μας!
….Και ιδιαζόντως, – µελετώντας απλώς τα κείµενα ονόµατα στους γενεαλογικούς πίνακες, στο φηµισµένο υµέναιο, και στις δοξασµένες εκστρατείες των λαών της θάλασσας όπως η αργοναυτική και η εκστρατεία στο Ίλιον -, να αφοµοιώσουµε την τεράστια και ελάχιστα αναγνωρισµένη σπουδαιότητα της Αιτωλίας και του Δουλιχίου στα µυκηναϊκά έτη.

Κι ύστερα ο καθένας ας προσπαθήσει µε το δικό του τρόπο να µεριµνήσει ώστε ποτέ να µη χαθεί τέτοιο κληρονόµηµα σαν αυτό που µας αφήσαν οι προγονοί µας. Θα αποφύγουµε έτσι να µας πετάξουν στα µούτρα τη φράση οι “δυτικοί σταυροφόροι”, που σε ανύποπτη στιγµή ξεστόµισε ο “αντάξιος” συνεχιστής τους Ουίνστον Τσώρτσιλ:

«Αυτή η χώρα πέρασε από τη βαρβαρότητα στην παρακµή, χωρίς να γνωρίσει τον πολιτισµό».

…Πράγµα που δεν θα ευστοχούσε ποτέ για την Αιτωλία και το Δουλίχιο, γνωρίζοντας και προφυλάσσοντας αγόγγυστα την ιστορία της περιοχής µας (…)

Και γιατί να μην τεμαχίσουμε την Καταλονία; Επιστολή προς το έτερον ήμισύ μου…
…Προτιμώ να μείνω μ’ αυτούς που μένουν κι όχι μ’ αυτούς που αποχωρούν. Μ´ αυτούς που θέλουν να μείνουν όχι ν´ αποδράσουν. Κρατάω τη γη που θέλουν να πάρουν μαζί τους όχι αυτή που θέλουν ν´ μου πάρουν. Μένω μαζί μου, μ’ αυτούς που αγαπάω και μαζί σου αν θες, αλλά δεν θέλω ούτε να φύγεις ούτε να με διώξεις. Αυτό που προσπαθούμε να μοιράσουμε είναι δικό μας, ούτε δικό σου ούτε δικό μου, ούτε κανενός! Όπως όλα στη γη. Αν τ´ αφήσω σε σένα θα ‘ναι γη κατακτημένη, αν την πάρω εγώ θα ‘ναι αρπαγμένη. Αν την ξεριζώσουμε κι οι δυο δεν θα μείνει τίποτα κι αν κλείσουμε τη πόρτα στην αλήθεια -αγνοώντας τη- θα ‘μαστε βάρβαροι, κι άκουσες τον Καβάφη που είπε ότι βάρβαροι δεν υπάρχουν! Εμείς τους επινοήσαμε!

… Από πλήξη! … ή για να κρύψουμε κάτι ποιο σοβαρό;
LoveU…
Δεν έχω να προσθέσω κάτι άλλο…